Şikîyayişê Xeyalî
Vizêr şan de hevalêk mi rê telefon kerd, va “Yew meymanê mi esto, wazeno to bivîno.” Mi va “Bêrê filan kafe de ronişê, ez yena.” Ez şiya. Mi selam da. Ez hema nênişta ro, merdimo ke mi newe vîneno, va “Roşan eno yo?” Hevalê mi va “Eynî o bi xwu yo.” Camêrdî cor ra heta cêr bala xwu da beşn û bala mi ser. Her hal ez nêkewta ey sere. Dima dewam kerd va “Wîîî! Mi zî vatêne qey dê hela merdimêko pîlo xişno qirase yo, qirawate mil de ya... Nuştox eno qeyde beno?” Seke cam bişikîyo, xeyalê mêrikî yê derheqê mi de pêro şikîyayî, biyî xizûz-xizûz. Mi va “Keko, wulay ez eno evdalê Homayî ya. Caran qirawatê mi zî nêbiya.”