“Homa êşê to wedaro, serê yew koyê xirûxalîyî de rono.”
Rewna ra yo ke mi eno blogê xwu de çiyêk nênuşto. Raşta ci, neke mi nênuşt, firsendê mi nêbi ke ez binusnî. Tam hîrê serrî, roj û şewe, bêke boya xwu bidî, ez mealê Quranî ser o şixulîyaya. Mi tam meal temam kerd, ena rey ez mecbûr menda ke cewabê tayê neheqîyan bidî. Eno miyan de tercumekerdişê Încîlî dewam o. Eno zimistan yew romano ke esas gereka bi Kirdî binusîyayne la bi Tirkî nusîyayo û hema nêweşanîyayo, mi tada Kirdîya ma ser. Romanêko rindek o, behsê cûya yew aîleya sade ya şarê ma keno. Nika ma amadekarîya weşanayişî de yê, înşelah nizdî ra do biweşanîyo. Enê rojan ez ha yewna roman redakte kena. Ez vana redakte la şima vajê newe ra nuştiş. O zî înşelah do nizdî ra semedê weşanayişî amade bibo. Tabî hîrê hûmarê kovara Şewçila vejîyayî. Nuşteyê Şewçila, amadekerdiş û weşanayişê ci zaf wextê mi gêno… Heto bîn ra, erd lerza; muwazeneyê cûya ma xeripîya. Û xwura heyat dewam keno, keye û kulfet esto, şîn û şayî estê… Hasilê kelam, rewna ra yo ke mi bi zerrîya xwu