Poşmanî
Keynayêka kirdan a esmera gwunîşîrîne bî, porêko derg ser o bi. Zaf keyfê mi ci rê ameyêne. Çîyo ke mi rê weş nêbi tenya eno bi ke aye ziwanê xwu ra şerm kerdêne, yanî kirdkî qisey nêkerdêne. Mi zî kerdbi înad ke ez kirdan dir tirkî qisey nêkerî coka aye tirkî, mi kirdkî qisey kerdêne.
Fakulteya perwerdeyî de wendêne la ma senî yewbînan şinasnabi tam nîno mi vîr. Herhal yewî ma daybî şinasnayiş. Tim ameyêne dikanê mi. Dikan de ez tenya biya, ma dorê yew sehpaya qijeke de kursîyanê Diyarbekirî ser o roniştêne, çay şimitêne û suhbet kerdêne. Çaydana mi tam şeş qedehî awe girewtêne, ma her yewî hîrê qedehî pêsero şimitêne. Vatêne "Mi caran çaya hende weşe nêşimita." Gama ke ameyêne vatêne "Mi bêrîya çaya to kerda."
O wext destê mi kewtbi ser, mi zaf weş çay dem kerdêne. Mi çaydane dayne tupe ser, yew sefiko qijek de dem şutêne, awe baş girêyayêne, mi tupe tefênayne, kelê girîyayişê awe ke vindert hema mi dem eştêne ser. Panc-şeş deqayî badê cû dem serê awe de nepixîyayêne. Mi yew qedeh dekerdêne, apey veradayêne çaydane, dem şikitêne. Yew deqa badê pey gama ke mi qedehî dekerdêne êdî çaya mi tam dem girewtêne, kewnê xwu de kemilîyayêne, hende boya weşe ci ra ameyêne ke qet mevajên.
Rojêk a û yew lajek seke xwu rê uca ra vîyarenê, wina lingan ser o selam da mi û verê dikanî ra vîyartî. Qasê sanîyeyêk çimê mi ginayî zereyê çimanê lajekî ro, sûretê ey sey fotografêk zêhnê mi de neqişîya. Gama ke vîyartî şîyî mi pey ra bineyke bala xwu da lajekî ser.
Keyneke roja badê pey ancî ameye, senî kewte zere bi heyecan va "Dünkü çocuk sevgilimdi, nasıl buldun?"* Eza ke înad kena tirkî qisey nêkena, ez nêzana senî bi, fekê mi ra cumleya "Öküz gibi!"** vejîya.
Seke yew satilêk awa serdine sere ro kero, herinda xwu de şeqizîya, reng eşt, qale fek de mende. Ez zî xwu rê heyret menda ke mi senî wina va, aye ra zêdeyêr ez xwu rê şeqizîyaya. Ma her di zî wina sey heykelî bineyke payanî ra zuwa mendî. Dima her di lewê xwu şidênayî pêser, alişkanê xwu de xemzeyî viraştî, birûyê xwu acor dayî. Axir destê xwu yo raşt bêzerrî kerd berz, bi nîşandayişê kefê destê xwu xatir waşt û şî.
Şîyayiş o şîyayiş…
Ez aye dima zaf fikirîyaya; mi xwu şermezar kerd, ez zaf xwu ra hêrs biya ke qey mi wina va. La mi bê hemdê xwu vatbi, qale xwu vero, bêkontrol fekê mi ra vejîyaybî. Seba ke keyneke a roje ra pey reyêna nêameye mi het, coka zemanî reyde mi a zî vatişê xwu zî heme kerdî xwu vîr ra şî.
La badê pancês serran, tesadufen raştê mi ameye. Mi verê Camî Nebî de sewlê xwu boyax kerdêne, mi heqê boyaxçî da, tam ez acor ameyêne, aye dûrî ra ez şinasnaya, wina bi heyecan ver bi mi ameye.
Dindanan fek de beş kerdêne. Bi heskerdiş, bi samîmîyet pêşîyaye mi ro, sîneyê xwu sîneyê mi wa pêt şidêna, milç-milç lewî nay alişkanê mi wa. Şerman ver rîyê mi bi sûr, goşê mi bîyî germin.
Ena rey kirdkî qisey kerd, va "Ti ça benê hewûû?" Eynî sey verî pêsero pêsero qisey kerdêne. Bê ke firsend bido ke ez cewab bidî, va "To dî, o waştîyê mi estbi ya! To vatbi 'maneno gayî', wulay rast tam ga vejîya. Ma zewicîyayî, ey heyat mi rê kerd jehr û zuqim. Ez heta ci ra xelisîyaya, ey emrê mi werd." Seke nengan biçîno va "Ga, hem zî zir ga, gayo gayî ra!"
Ez xwu rê mat mendbiya. Aye her di destê mi pêt girewtî mîyanê destanê xwu û va "Qey Homayî to o wext senî tey vet ke ga yo? Ez zaf poşman biya ke mi goş nêda to…"
Aye ez veranêdaya, kewte milê mi, ez apey fetilnaya. Ma şî Xana Hesenpaşayî, eynî sey ê rojanê verînan, ma pêsero çay şimite û suhbet kerd…
Nika ez ana xwu vîr, qismêk merdimî birra zî mi rê sey cinsêkê heywanî asenê, dima ez ewnêna, heqîqeten xuyê înan zî maneno heywanî. O waştîyê aye zî, eynî seke ez vana, verê çimê mi de sey cinsê gayî asabi. Gayê cite bîle nêbi, gayêko xic bi. Heta wexto ke mi pey ra ewnîyabi ci ra, şatika ey zî tam sey milê gayî bî. Coka gama ke keyneke mi ra persa, o îfade xwuvero fekê mi ra vejîyabi.
Tamam, ez qebûl kena ke mi keyneke rê bênezaketî kerde, la Homa şahid o ke ez nêzana zûrî bikerî. Zerrîya mi ra çi vîyareno, fekê mi ey vano, destê mi de nîyo, eke ez nêvajî, mi rê sey sextekarî yeno.
* "O lacekê vizêrî waştîyê mi bi, to senî dî?"
** "Sey gayî."
Fakulteya perwerdeyî de wendêne la ma senî yewbînan şinasnabi tam nîno mi vîr. Herhal yewî ma daybî şinasnayiş. Tim ameyêne dikanê mi. Dikan de ez tenya biya, ma dorê yew sehpaya qijeke de kursîyanê Diyarbekirî ser o roniştêne, çay şimitêne û suhbet kerdêne. Çaydana mi tam şeş qedehî awe girewtêne, ma her yewî hîrê qedehî pêsero şimitêne. Vatêne "Mi caran çaya hende weşe nêşimita." Gama ke ameyêne vatêne "Mi bêrîya çaya to kerda."
O wext destê mi kewtbi ser, mi zaf weş çay dem kerdêne. Mi çaydane dayne tupe ser, yew sefiko qijek de dem şutêne, awe baş girêyayêne, mi tupe tefênayne, kelê girîyayişê awe ke vindert hema mi dem eştêne ser. Panc-şeş deqayî badê cû dem serê awe de nepixîyayêne. Mi yew qedeh dekerdêne, apey veradayêne çaydane, dem şikitêne. Yew deqa badê pey gama ke mi qedehî dekerdêne êdî çaya mi tam dem girewtêne, kewnê xwu de kemilîyayêne, hende boya weşe ci ra ameyêne ke qet mevajên.
Rojêk a û yew lajek seke xwu rê uca ra vîyarenê, wina lingan ser o selam da mi û verê dikanî ra vîyartî. Qasê sanîyeyêk çimê mi ginayî zereyê çimanê lajekî ro, sûretê ey sey fotografêk zêhnê mi de neqişîya. Gama ke vîyartî şîyî mi pey ra bineyke bala xwu da lajekî ser.
Keyneke roja badê pey ancî ameye, senî kewte zere bi heyecan va "Dünkü çocuk sevgilimdi, nasıl buldun?"* Eza ke înad kena tirkî qisey nêkena, ez nêzana senî bi, fekê mi ra cumleya "Öküz gibi!"** vejîya.
Seke yew satilêk awa serdine sere ro kero, herinda xwu de şeqizîya, reng eşt, qale fek de mende. Ez zî xwu rê heyret menda ke mi senî wina va, aye ra zêdeyêr ez xwu rê şeqizîyaya. Ma her di zî wina sey heykelî bineyke payanî ra zuwa mendî. Dima her di lewê xwu şidênayî pêser, alişkanê xwu de xemzeyî viraştî, birûyê xwu acor dayî. Axir destê xwu yo raşt bêzerrî kerd berz, bi nîşandayişê kefê destê xwu xatir waşt û şî.
Şîyayiş o şîyayiş…
Ez aye dima zaf fikirîyaya; mi xwu şermezar kerd, ez zaf xwu ra hêrs biya ke qey mi wina va. La mi bê hemdê xwu vatbi, qale xwu vero, bêkontrol fekê mi ra vejîyaybî. Seba ke keyneke a roje ra pey reyêna nêameye mi het, coka zemanî reyde mi a zî vatişê xwu zî heme kerdî xwu vîr ra şî.
La badê pancês serran, tesadufen raştê mi ameye. Mi verê Camî Nebî de sewlê xwu boyax kerdêne, mi heqê boyaxçî da, tam ez acor ameyêne, aye dûrî ra ez şinasnaya, wina bi heyecan ver bi mi ameye.
Dindanan fek de beş kerdêne. Bi heskerdiş, bi samîmîyet pêşîyaye mi ro, sîneyê xwu sîneyê mi wa pêt şidêna, milç-milç lewî nay alişkanê mi wa. Şerman ver rîyê mi bi sûr, goşê mi bîyî germin.
Ena rey kirdkî qisey kerd, va "Ti ça benê hewûû?" Eynî sey verî pêsero pêsero qisey kerdêne. Bê ke firsend bido ke ez cewab bidî, va "To dî, o waştîyê mi estbi ya! To vatbi 'maneno gayî', wulay rast tam ga vejîya. Ma zewicîyayî, ey heyat mi rê kerd jehr û zuqim. Ez heta ci ra xelisîyaya, ey emrê mi werd." Seke nengan biçîno va "Ga, hem zî zir ga, gayo gayî ra!"
Ez xwu rê mat mendbiya. Aye her di destê mi pêt girewtî mîyanê destanê xwu û va "Qey Homayî to o wext senî tey vet ke ga yo? Ez zaf poşman biya ke mi goş nêda to…"
Aye ez veranêdaya, kewte milê mi, ez apey fetilnaya. Ma şî Xana Hesenpaşayî, eynî sey ê rojanê verînan, ma pêsero çay şimite û suhbet kerd…
Nika ez ana xwu vîr, qismêk merdimî birra zî mi rê sey cinsêkê heywanî asenê, dima ez ewnêna, heqîqeten xuyê înan zî maneno heywanî. O waştîyê aye zî, eynî seke ez vana, verê çimê mi de sey cinsê gayî asabi. Gayê cite bîle nêbi, gayêko xic bi. Heta wexto ke mi pey ra ewnîyabi ci ra, şatika ey zî tam sey milê gayî bî. Coka gama ke keyneke mi ra persa, o îfade xwuvero fekê mi ra vejîyabi.
Tamam, ez qebûl kena ke mi keyneke rê bênezaketî kerde, la Homa şahid o ke ez nêzana zûrî bikerî. Zerrîya mi ra çi vîyareno, fekê mi ey vano, destê mi de nîyo, eke ez nêvajî, mi rê sey sextekarî yeno.
Diyarbekir, 05.11.2015
____________ * "O lacekê vizêrî waştîyê mi bi, to senî dî?"
** "Sey gayî."
 |
| Resim: Solemn Beauty |
Yorumlar
Yorum Gönder