Edaletê Îlahî
Merdimêko sade, bêzerar, zerrîpank, zarşîrin; mislimanêko masum, roje û nimajê xwu de, şite û rite, rîyê ci ra nûr vareno. Ez vana qey emrê ey dorê neway serran esto la hema xwu ser o yo.
Ez çend rey Çewlîg de biya meymanê înan. Hende meymanperwer ê, eynî keyê xwu kenê verê linga merdimî.
Zemanêk, yew merdimo zalim ke Homayî o derge û dîwanê xwu ra eşto, pêşkarê înan biyo, zaf heqaret bi înan kerdo, ê zaf dejnayê, bi destê zaliman dayê geviznayiş… Coka ez çend rey biya meymanê înan, ey zî hende rey mi rê qalê meselaya xwu û ê merdimî kerd.
Badê ke ma nanê xwu werdêne, ma serê sedirî de niştêne ro, çaya xwu şimitêne, ey zî dest pêkerdêne. Vatêne “Belayê xwu sawitbi ma ra…”
Û senî tehda bi înan kerda, senî heywanê înan diznayê, senî malê înan werdo, senî şiyo gerreyê înan kerdo û ê dayê geviznayiş, wina werdi-werdi vatêne. Senî mecbûr mendê, sey defî bela, hêga û rez û bax û baxçeyê xwu, pes û dewarê xwu, mal û milkê xwu, ca û warê xwu waro verdê, dewe ra bar bikerê…
Wexto ke vatêne, seke ê çî hema newe ameyê sere de, seke hema newe tenge ra xelisîyayo, o qeyde biyêne mehzûn, çimê ey biyêne hî.
Sefîlîya ke dîya, hende zerrî ra qisey kerdêne, hende zerrî ra vatêne, çiyo ke ameyo înan sere de, seke ameyo mi sere de zî, ez zî o qeyde mehzûn biyêne, çimê mi zî biyêne hî.
Vatêne “Ma o teslîmê Homayî kerd!”
Û dewam kerdêne vatêne “Pîlê pîlan esto. Heqan heq keno!”
Destê xwu dayne çaqê mi ro. Vatêne “Ti zanê se bi?”
Mi çimê xwu kerdêne beq, bi meraq ziq ewnîyayne fekê ci ra ke dê hela vano se.
Vatêne “Hende xirabî kerde, hende kerde, xwu rê xirabîya xwu de xeniqîya.”
Dima xorîn ra nefes dayne, vatêne “Sere û belate ra şi ha! Kesî cenazeyê ci zî nêdî. Şi û şi!...”
Tewr peynî de, qedeh berdêne verê fekê xwu, çaya xwu ra qurtêk şimitêne, bineyke peşmirîyayne, ancî destê xwu dayne çokê mi ro. Nameyê ê merdimî zikir kerdêne, vatêne “Ero lawo! Mezelê to bîle çinê yo! La bî vîst serrî ez ha badê to ena dinya de nan wena…”
Eno vateyê xwu yo peyîn hende zerrî ra vatêne, hende bi keyf û eşq vatêne, seke ena dinya de edalet ameyo ca û heqê ci gêrîyayo.
Biyêne rehet, biyêne sakîn. Ancî vatêne "Herê lawo! Wilay bî vîst serrî ke ez badê to ena dinya de nan wena..."
Bi keyf yewna qurt dayêne çaya xwu ro. Û miyanê hizûrî de paştîya xwu aznayne balişna.
Ez çend rey Çewlîg de biya meymanê înan. Hende meymanperwer ê, eynî keyê xwu kenê verê linga merdimî.
Zemanêk, yew merdimo zalim ke Homayî o derge û dîwanê xwu ra eşto, pêşkarê înan biyo, zaf heqaret bi înan kerdo, ê zaf dejnayê, bi destê zaliman dayê geviznayiş… Coka ez çend rey biya meymanê înan, ey zî hende rey mi rê qalê meselaya xwu û ê merdimî kerd.
Badê ke ma nanê xwu werdêne, ma serê sedirî de niştêne ro, çaya xwu şimitêne, ey zî dest pêkerdêne. Vatêne “Belayê xwu sawitbi ma ra…”
Û senî tehda bi înan kerda, senî heywanê înan diznayê, senî malê înan werdo, senî şiyo gerreyê înan kerdo û ê dayê geviznayiş, wina werdi-werdi vatêne. Senî mecbûr mendê, sey defî bela, hêga û rez û bax û baxçeyê xwu, pes û dewarê xwu, mal û milkê xwu, ca û warê xwu waro verdê, dewe ra bar bikerê…
Wexto ke vatêne, seke ê çî hema newe ameyê sere de, seke hema newe tenge ra xelisîyayo, o qeyde biyêne mehzûn, çimê ey biyêne hî.
Sefîlîya ke dîya, hende zerrî ra qisey kerdêne, hende zerrî ra vatêne, çiyo ke ameyo înan sere de, seke ameyo mi sere de zî, ez zî o qeyde mehzûn biyêne, çimê mi zî biyêne hî.
Vatêne “Ma o teslîmê Homayî kerd!”
Û dewam kerdêne vatêne “Pîlê pîlan esto. Heqan heq keno!”
Destê xwu dayne çaqê mi ro. Vatêne “Ti zanê se bi?”
Mi çimê xwu kerdêne beq, bi meraq ziq ewnîyayne fekê ci ra ke dê hela vano se.
Vatêne “Hende xirabî kerde, hende kerde, xwu rê xirabîya xwu de xeniqîya.”
Dima xorîn ra nefes dayne, vatêne “Sere û belate ra şi ha! Kesî cenazeyê ci zî nêdî. Şi û şi!...”
Tewr peynî de, qedeh berdêne verê fekê xwu, çaya xwu ra qurtêk şimitêne, bineyke peşmirîyayne, ancî destê xwu dayne çokê mi ro. Nameyê ê merdimî zikir kerdêne, vatêne “Ero lawo! Mezelê to bîle çinê yo! La bî vîst serrî ez ha badê to ena dinya de nan wena…”
Eno vateyê xwu yo peyîn hende zerrî ra vatêne, hende bi keyf û eşq vatêne, seke ena dinya de edalet ameyo ca û heqê ci gêrîyayo.
Biyêne rehet, biyêne sakîn. Ancî vatêne "Herê lawo! Wilay bî vîst serrî ke ez badê to ena dinya de nan wena..."
Bi keyf yewna qurt dayêne çaya xwu ro. Û miyanê hizûrî de paştîya xwu aznayne balişna.
Yorumlar
Yorum Gönder