Kutikan ra heskerdiş!...

Camêrdêk her roj vereşanêk kutikê xwu ano park de çarneno. Ez nêzana ça ra mi şinasneno, la tim selam dano mi. Kutikê ci yewo sipîyo pirçino gird o. Mêrik gama ke veng dano kutikî vano “Gel babacığım.” Ê rojan mi ewnîya yew kutiko toltajî ardo. Gama ke selam da, mi va “Kutiko bîn ho ça?” Bi huyayiş cewab da, va “Eynî kutik o. Ma tiraş kerdo.” Mi bi dîqet bala xwu da ser. Belê, eynî kutik bi. Labelê pûrtê ci sifir numre qesnabi coka kutik bibi sey tajî.

Mi va “Şima kutikê xwu ça kenê weye?” Va “Keyeyê ma qatê şeşin de yo. Ma zere de kenê weye. La ma ey rê balkone de yew qulûba zî viraşta. Ma her roje pê sabûno xisûsî û şampuan sereyê ci şuwenê, ma aşme ra reyêk benê xestexaneyê heywanan de miayene kenê. Ma werdê ci heme xisûsî erênenê…”

Xizmetêko zaf baş, mesrefêko cidî seba kutikê xwu kenê.

Mi zaf rey dîyo, kutik park de yew linga xwu ya peyîne keno berz û mîza xwu verdano qirmê dare, binê heme daran herimnayo. Wulay mi reyêk dî, linga xwu kerde berz û mîza xwu verda yew cînîya ke xwu rê park de roniştbî. Herhal kutikî paştîya cîneke sey qirmê dare dî. Cîneke hende tersa, ez vana êdî caran nêaftarena bêro park. Keyfê kutikî kamca biwazo uca pîsîya xwu zî keno. Çend rey zî mi dî tutî û cînî tersnayî. La mêrik herinda ke kutikê xwu ra hêrs bibo, cînî û tutan ra hêrs bi ke çira kutikî ver remayê. Seke kurmancê ma vanê, hem diz hem tompiz!

Rey-rey zî cînîya mêrikî kutikî ana park. Cîneke yewa gilora kuftika kilmek a; eynî Adîle Naşit. Yew cîneka hevala mi esta, înan şinasnena. Va “Mêrik aye kuweno.” Cîneke wexto ke veng dana kutikî, vana “Bebeğim.”

Yew zî keynaya înan esta. Dadîya xwu ra zî kilmekêr, yewa mînyon a. A cîneka hevala mi vatbi “Keynaya înan doktor a, la îxrac biya.” Keynaya înan hende payepîl a, pirnika ci metreyêk hewa ra. Wexto ke rayir şina dûman kena ra. Ti vanê qey eno Koyê Qerecdaxî aye viraşto. Bi a qama xwu ya yew vincewe qaso ke serê erdî de asena, des endî zî binê erdî de ya. Asmîn ra ewnîyena însanan ra. Gama ke veng dana kutikî vana “Oğlum.”

Enê her hîrê zî, eynî seke kutik merdim bo, winî tey qisey kenê. Mêrik vano “Babacığım gel, babacığım git, babacığım şöyle, babacığım böyle…” Cîneke vana “Gel bebeğim, gel hayatım.” Keyna sey qelancike şîqena vana “Oğlum sana diyorum, oğlum sana demedim mi?”

Reyêk keyneke û kutik raştê mi ameyî. Kutik hetê mi ser ame, waşt xwu bisawo mi ra. La mi leze manewra kerde, xwu kutikî ra xelisna. Mi dî keyneke va “Oğlum sana dememiş miyim, seni istemeyenleri sen de istemeyeceksin? İçinde köpek sevgisi olmayanlara yanaşma!”

Lahewle! Elemeşkera qale eşte mi. Ez fetelîyaya, mi va ez çiyêk vajî. La mi nalet ard şeytanî, mi xwu rê va, wa sey kutikî bilawo. Mi rayirê xwu ra dewam kerd.

Wa kes mi rê nêkero qisûr, la ez bi xwu şaristan de eno eşqê weyekerdişê kutik û pisîngan fam nêkena. Ez nêzana çi faydeyê kutikî esto ke hende zerrî ra bi eşq hes kenê.

Dewe de ma zî kutik kerdêne weye, pisînga ma zî estbî. Bêguman bizê ma, mêşinê ma, gayî û mangayê ma, herî û qantirê ma, kergî û elokê ma zî estbî. Wulay ma heywanê xwu hende weş kerdêne weye, ma xwu veyşan-teyşan biverdayne, ma heywanê xwu nêverdayne. Şewe û roj ma xizmetê înan kerdêne. Pêro zî heywanê ke fayde dayne heyatê ma, debara ma înan ser o bî. Kutik bi roj ma dir ameyne verê pesî, heywanê ma vergan û cinawiran û dizdan ra pawitêne, bişewe zî nobeta keyeyê ma girewtêne. Pisînge zî kîlerê ma merreyan û lulikan ra pawitêne. Ma caran şamîya kutikî, werdê pisînge îhmal nêkerdêne. Labelê ez fam nêkena ke şaristan de kutik çi rê beno. Bize û mêşine weye bikerê yan zî qenarya, tûtî, zerence û kevoke weye bikerê, ez fam kena. La ez nêzana eno çi heskerdişo muhteşem yê kutik û pisîngan o. Wulay qaso ke kutikan ra hes kenê, se ra yewê ci însanan ra hes nêkenê. Mesela, seba ke mi kutik nêkerd xwu verare, keyneke ez bi dişmenîya kutikan îtham kerda. Va “İçinde köpek sevgisi olmayanlara yanaşma!”

Çiyo ke zorê mi şino, yanî derdê serê derdan, merdimê ke şaristan de kutikan kenê weye, bi weyekerdişê kutikî xwu însananê bînan ra hîna serêr vînenê. Weyekerdişê kutikî sey mezîyet, sey nîşaneyê medenî biyayişî vînenê. Seke ê şarê Ewropa bê, o qeyde bi awiranê tehqîrane ewnîyenê însananê bînan ra.

Wey qeda bigino kutikê şima ro!

Esas ena meselaya xwu însanan ra serêr diyayişî û cor ra ewnîyayiş însanan ra, yew nêweşîya umûmî ya. Mesela, tayê merdimî seba ke maldar ê, xwu ma ra serêr vînenê. Tayê qertebozî tenya seba ke şiyê Ewropa, xwu ma ra serêr vînenê. Tayê bêşexsîyetê zeîfî, tenya seba ke terefdarê hereketê siyasî yê, xwu wayirê îmtîyazî hesibnenê û xwu ma ra serêr vînenê. Tayê seba ke unîversîte wenda yan zî seba ke akademîsyen ê, xwu ma ra serêr vînenê. Tayê zî seba ke endamê yew grûbe yan zî zirtebozêk rê bîat kerdo xwu ma ra serêr vînenê. Tayê seba ke herdişe veradaya xwu ma ra serêr vînenê. Tayê seba ke xwu miyanê şala siya de wuşk pêşenê kenê sey gilokê rêsê siyayî, xwu ma ra serêr vînenê…

Derdê nînanê peyînan qet mevajê. Ti vanê qey Homayî kilîtê cenetî teslîmê înan kerdo. Cînîya ke xwu nêpêşena, camêrdo ke herdîşe veranêdaya, ê ke cemat yan partîya înan ra nêbê, xwura dîrekt şinê cehenem. Çimkî tapûyê cenetî ho înan cêb de!

Reyêk ez û enê tewir merdiman ra yew ma kewtî minaqeşe. Mêrikî gama ke qisey kerdêne, tif fekê ci ra perayne, herdîşa ci bibî pirrî pirtleyê tifî. Epey çî vatî û peynî de zî mi ra va “Guneyê mi bi to yeno, ez vana ti nêşirê cehenem, loma ez vana.”

Yanî mêrikî cenet garantî kerdo, kilîtê berê cenetî ho dest de. Ez zî xwura şina cehenem. Ena rey, guneyê ci bi mi yeno, coka seke tazîrê mi bido, o qeyde mi ra hêrs beno, mi rê tayê çiyan vano ke ez rayiro çewt ra ageyrî…

Yeno mi vîr, ma derheqê xwu piştişê cînîyan de zî minaqeşe kerd. Mi va “Mi çend rey Quran serabin wend, cayêk de mi nêdî ke vano wa cînî sey kermê qozeyî xwu pêro bipêşo! Ma ferz bikin ke heme cînî xwu sey gilokê rêsê siyayî bipêşê, ma do senî înan cêser bikin, ma do senî bizanin kamcîn cînîya ma ya, kamcîn xerîb a?” Mêrikî sey cewab meyweyan ra mîsal da, va “Ti zebeşe tole bikerê, do mêsî şirê ser.”

Lahewle wela quwete îlla…

De bêre safî bike! Mêrik cînî sey zebeşe, camêrdî zî sey mêse vîneno.

Hasilê kelam, zaf kesî seba ke xwu mistesna bivînê, seba ke bi xwu razî bê û cor ra biewnîyê însanan ra, miheqeq xwu rê çiyêk vînenê.