Derheqê peybendê “-kî”yî de
Grûba Xebate ya Vateyî xebata standardkerdişî de peybendê “-kî” motamot sey peybendê Tirkî “-ca/ça/çe” hesebnayo. Ma vajê, nameyê miletî “ereb” o, peybendê “-kî” danê ver û formê “Erebkî” de nameyê ziwano ke erebî qisey kenê virazenê. (Biewnî: Vate-9; Rastnuştişê Kirmanckî (Zazakî), r. 12)
La eslê xwu de sey heme diyalektanê Kurdî yê bînan,
Kirdî de zî nameyê ziwanan bi peybendê “-î”yî viraziyeno. Tenya, nameyê ke bi
herfa vengine qediyenê de, vengê “k” sey herfa pêrabestişî kewena mabeynê her
di venginan. Ma vajê, nameyê “zaza” de, seba ke kelîme halê xwu yo sade de bi
herfa vengine qediyena, coka “k” sey herfa pêrabestişî keweno mabeynê “a”yî û
“-î”yî û formê Zazakî de nameyê ziwanî virazîyeno. Labelê nameyê ke bi herfa
bêvenge qediyenê, tenya bi “-î” benê nameyê ziwanî. Ma vajê, sey Kurdî,
Kirdî, Kirdasî, Kurmancî, Erebî, Tirkî,
Farisî, Înglîzî…
Mi bi xwu hetanî ewro miyanê şarê ma de nêdîyo kesî
vato “Kurdkî, Kirdaskî, Kurmanckî…”
Nika sey delîl, ma biewnîyê Mewlidê Kirdî ra.
Ehmedê Xasî wina vano: “Temam bî viraştişê Mewlidê Kirdî bi
yardimê Xaliqî û feyz û bereketê Pê’xemberê ma, sellellahû ‘eleyhî we ‘ela
alîhî we sellem, bi destê Ehmedê Xasî Hezanic di henzar û hîrê sey û şîyyes
serre bi tarîxê ‘Erebî. Be‘da nê bizanîn ma ferq kerdo beynatê
"kaf"ê ‘Erebî we ‘xeyrê ‘Erebî bi
hîrê nuqtan. Ye’nê, ma “kaf”ê ‘Erebî ser o nuqtey nêronay, û
‘xeyrê ‘Erebî ser o hîrê nuqtey ronay…”
Belkî bêro vatiş ke “eno peybend Dêrsim de nameyê
‘Kirmanckî’ de şixulnîyeno, a game esto.” Ez emîn nîya! Ez wina texmîn
kena ke şarê ma yê Dêrsimî ena kelîme sey Kirmancîkî vato. Coka vengê
“k” sey herfa pêrabestişî dekewta mabeynê her di “î”yan.
Gelo eno peybend (-kî) Kurdî de çinê yo? Esto. La mehnaya
hawayî, şeklî, usûlî dano kelîme. Mesela, kelîmeya “serserî” eger eno peybend
bigêro, bena “serserîkî”. Yanî, mehnaya “hawayê, şeklê, usûlê serserîyan de”
yew mehna gêna.
Semedê standardkerdişî, eger ma vajê kelîme sey
“Kurdî” binusîyo, ma do senî bizanê ena kelîme “Kürdler” yan “Kürdçe”
ya? Bi eno qeyde do fonksîyonê peybendê “-î”yî bizêdîyo û têmiyanekî nêvirazîyo?
Nê! Her kelîme miyanê konteksê cumle de xwu diyar kena.
Bêke envanterê ziwanî ma dest de bo, bêke ma awanîya
ziwanî ser o tam bişixulîyê û sîstemê ziwanî fam bikerê, binê tesîrê Tirkî de,
yanî bi eqlê Tirkî wina ezberkî cor de unîforma bidiyo kelîmeyan ro, raşt nîyo.
Çimkî yew xisaro ke telafî nêbeno diyeno ziwanî.
Diyar Xirbayij,
YanıtlaSilEz sere de enê vajî, minaqeşeyê ziwanî de beyankerdişê her tewir fikrî nezerê mi de serbest o. Wazenê terefdarê yew grûbe be, yan terefdarê merdimêk be, mi rê ferq nêkeno. Ez ewnîyena vatiş ra.
Ez esla nêvana “Mi sereyê xwu ser o dejnayo” û ez çi vajî, gereka sey mi bo. Cayê ez pêxamber zî nîya!
Ez vana ziwan vano çi, gereka ma îlmê ziwanî gore qeyde û îmlaya ziwanê xwu tesbît bikerê.
Sufîksê “-kî” neke tenya Kirdî de Kurmancî û dîyalektanê bînan de zî esto û manaya hawayî, şeklî, usûlî dano çekuye. Seke to zî vato: kafirkî, perepaşkî…
Labelê viraştişê nameyê ziwanan de o qeyde nîyo. Ez tekrar vana, viraştişê nameyê ziwanan bi sufîksê “-î” beno. Mesela, mi hema nêdîyo kirdan miyan de kesî vato “Kurdkî, Kurmanckî, Kirdaskî, Erebkî…” Û mi nuşte de zî kitabê Ehmedê Xasî sey delîl nîşan dayo. Tenya nameyê Zaza de, “k” sey herfa pêrabestişî xwu nîşan dana û çeku bena Zazakî.
Nameyê Zazakî de “kî”yo peyîn sey sufûksê “-kî” ke mi cor behsê ci kerd nîyo. Çimkî eno name de sufîks esas “-î” yo, eynî seke çekuya “Kurdî, Kurmancî…” de esto, k vengê pêrabestişî yo.
Ez tekrar vana, Kirdî de nameyê ziwanan tenya bi sufîksê “-î” virazîyeno, nameyê ziwanan viraştişê bi “-kî” xelet o. Tiya ra pey, ez bi xwu nuşteyanê xwu de enê qeydeyî şixulnena.
To mi rê yew qisûr dîyo!
Ti vanê “...nameyê ke bi herfa vengine qediyenê...” (...sesli harfle biten isimler...)” bi mentiqê tirkî yo.
Eger wina yo, hema vaje, temamê cumleyê to zî bi mentiqê tirkî yê. Mesela, ti vanê “Agop armenîkî sey awe qisey keno: Agom Ermeniceyî su gibi konuşuyor.”
Nika ti do senî mi îqna bikerê ke ti bi tirkî nêfikirîyenê?
Eger ez bî, fek enê dimçikan ra verade! Derheqê ziwanî de yew fikrê to esto, bi delîlan minaqeşe bike.
Suffiksê "kî" hetê ma Çewlig de xêylek şuxulîyeno. Misal "qinakî, pêdakî (arka üstü), kiştakî, herankî (eşeklik), zopkî(zorla), çotakî(çewtakî), gejankî, lalkî (işaret dili), cem'etkî ( cem'etkî runiştiş)...
YanıtlaSilQey ziwanan zî ez vana qey şuxulîyeno, Ma nêvanî kurmanckî ma vanî kurmancî, ma nêvanî kirdkî ma vanî kirdî la ma nêvanî erebî ma vanî erebkî, ancî ma vanî armenîkî.
Yanî beno ke no "kî" ney demê peyinan de qey ziwanan ameyo şuxulnayiş.
La ez bawer nêkena "k" herfa pêrabestişî yo. "kî"yê "zazakî" û "serserîkî" eynî yo, fonksîyonê "kî" zêdîya yo, qey ziwanan zî ameyo şuxulnayiş. No fikrê min o.