Derheqê sufîksê “-ij”î de

Suffîksê '-ij'î miyanê lehçeyanê Kurdî de tenya Kirdî de esto. Dusyeno peyê nameyê şêngeyan, yanî cayê ke însan tede ciwîyeno û semedê însanî aîdîyet virazeno. Ma vajin, Ehmedê Xasî dewa Licê Hezan ra yo, coka gama ke mewlid temam kerdo, peynî de vato: “Temam bî viraştişê Mewlidê Kirdî bi yardimê Xaliqî û feyz û bereketê Pê’xemberê ma, sellellahû ‘eleyhî we ‘ela alîhî we sellem, bi destê Ehmedê Xasî Hezanic di henzar û hîrê sey û şîyyes serre bi tarîxê ‘erebî.

Ehmedê Xasî formê '-ic' şixulnayo, eke raşte vajîyo, vengê 'j'yê diyalektanê bînan, Kirdî de esas 'c' yo. Eno xisûsîyet çekuyanê sey 'cêr, cor, ercan' de zaf weş xwu nîşan dano. Feqet şîveyan û fekanê Kirdî de vengê 'J C Z' yewbînan dir vurîyenê coka formê '-ij, -ic û -iz' zî estê. Grûba Xebate ya Vateyî nînan ra vengê J tercîh kerdo coka ma zî ziwanê nuştişî de formê “-ij” şixulnenê. Labelê eke sey '-ic' û '-iz' bêro vatiş yan nuştiş, xelet nîyo.  

Herçiqas eno sufîksê ma tayê cayan de teqabulê “-li/”yê Tirkî bikero zî, heme cayan de “-li/”yê Tirkî nêbeno “-ij”ê ma. Labelê çi heyf ke Tirkî ser ra mûsnayiş/mûsayiş, yanî bi ferhengê “Tirkî-Kirmanckî (Zazakî)” mûsayişê çeku yan zî sufîksanê ma xwu dir xetereyêko zaf cidî ardo. Çimkî her ke neslê neweyî ke enê ferhengan ra ziwan mûsenê û dest bi qiseykerdiş yan nuştiş kenê, ziwanî xeripnenê! Sey nimûneyî, yew nuşteyo hesabê Facebook yê DersimInfoyî de kewt verê çimê mi, tam wina bi: 

Wexto ke çekuya 'osmanij'î pêroyîya xo de werte ra ameya wedardene û herinda ci de ke çekuyê "tirk" û "turan" ameyê xebitnayene, sey hemwelatîyanê osmanijanê bînan ê ke tirkî nîye, ez kî resaya hişmendîya ke nasnameyê min o neteweyî yê tirkan ra cîya r' o

Seke yeno zanayiş, bi Tirkî 'Osman' nameyê şêngeyî, yanî yew cayo ke însan tede ciwîyeno nîyo, nameyê dewlete yo. Coka ma nêeşkenê çekuya 'Osman' Kirdî de sey 'Usmanij' îfade bikerê. Nameyê sey Sûrîye, sey Îran herçiqas nika nameyê dewlete bê zî, eslê xwu de enê nameyê cayan ê ke sey şênge biyê. 

Seke mi sere de îfade kerd, sufiksê '-ij' tenya dusyeno peyê nameyê cayê ke însanan tede banî viraştê û êdî sey şênge awan biyê, tede însan ciwîyeno û semedê însanî aîdîyet nîşan dano. Yanî heme çiyan de motamot muadilê sufîksê '-li/”yê Tirkî nîyo. Ziwanê tirkî seba ke yew ziwano îlaweyin o, yanî çekuyê Tirkî tim pey ra îlawe gênê, eno sufîksê înan zî her çeku gore manaya xwu bedilneno. Ma vajin, yew cumleya Tirkî ya sey “Adam Osman döneminde Diyarbakır en akıl, en bilgili, en cesaretli aydındı” ma nêeşkenê sey “Mêrik zemanê Usmanijan de roşinbîro tewr aqilij, tewr zanayij, tewr cesaretij o Diyarbekirij bi” tercume bikerê. Eno qeyde nêbeno! Gereka wina bo: “Mêrik zemanê Usmanîyan de roşinbîro tewr biaqil, tewr zanaye, tewr cesaretin o Diyarbekirij bi.” Seke aseno, sufîksê “-li/”yê Tirkî tenya cayêk de bi sufîksê “-ij” virazîyayo.

Mesela, Sêwrege de yew eşîre esta, nameyê ci “Bab” o, labelê eynî wext de nameyê dewa înan zî “Bab” o. Coka nameyê miftîyê Sêwrege ke mewlidê Dimilî “Biyişa Pêxemberî” nuşto, sey “Usman Efendîyo Babij” yeno vatiş. Tiya de Bab neke nameyê eşîre, nameyê dewe yo. Yanî wexto ke eno sufîks dusyeno peyê nameyê yew eşîre, eslê xwu de o name êdî sey nameyê cayo ke a eşîre tede akincî (îskan) biya de fam beno coka wina yeno vatiş. Mesela, kes nêvano “çemij, dereyij, gelîyij, kendalij, kerreyij, koyij, robarij, zinarij, zozanij û sn.” Labelê eke yew name êdî semedê yew cayê ke însanî tede ban awan kerdo û tede ciwîyeno bêro vatiş, eno sufîks gêno. Mesela, ma het semedê însanî vanê “Deştij” la tiya de zî nameyê deşte êdî manaya şênge de qest beno coka wina vanê. Mesela, kes semedê şarê ke koyan de ciwîyeno nêvano “koyij” vanê “koyî”.

Kurdistan de zaf dewî estê, nameyê xwu merdimêk ra yan zî xisûsîyetê cayî ra gênê. Ma vajin, ma het yew dewe esta, vanê “Heşdere”. Eslê xwu de eno nameyê cayî yo, feqet tayê însanan uca banî viraştê û nameyê cayî rasterast biyo nameyê şêngeyî. Eger qesdê ma nameyê cayî bo, ma nêeşkenê semedê însanî yan heywanî vajê “Heşdereyij” nêbeno. Ancax eger qesdê ma şênge bo ma semedê însanî vanê “Heşdereyij”. Ancî, ma het yew eşîra bi nameyê Kavar esta û eynî wext de eno nameyê yew mintîqe û yew dewe yo zî. Eger qesdê ma nameyê eşîre bo, ma vanê “Eno merdim Kavarî yo”, eger qesdê ma dewe yan cayo ke eşîrê Kavarî tede ciwîyena bo, ma vanê “Eno merdim Kavarij o.”    

Kilmê vateyî, suffîks “-ij” tenya dusyeno peyê nameyê şêngeyan, yanî cayê şênî ke însan tede ciwîyeno û semedê însanî aîdîyet virazeno ke uca ra yo. La çi heyf ke bi wasitaya ferhenganê çekuyan yê Tirkî-Zazakî û Tirkî ser ra mûsnayiş/mûsayişê Zazakî xetereyêko cidî xwu dir ardo ke neslê ma yo newe ziwanî xelet mûseno û nusneno. Eger herinda enê ferhengan de xebata qamûsê Kirdî bibiyêne, ma eno derece de raştê enê xeterî nêameyne. Û yew kêmanîya muhîme zî ena ya ke ma qeydeyanê ziwanê xwu bi hawayêko îlmî minaqeşe nêkenê, ma xwu nêdanê zehmet! Eke yew ziwanî minaqeşe bikero zî, tayê kesê ke WhatsAppî ser o grûbî viraştê û kamca yew numreyê telefonî dîyo tede qeyd kerdo, enê nûşteyan ra paragrafan kopya kenê û sey "algı operasyonu" propagandaya xirabkarî kenê.  



Yorumlar

  1. Merheba

    Wextêk ez zî ney suffîksî ser o fikirîyaya. Belê raşta no suffiks dusîyeno nameyê cayan û qey însanan manaya aîdbiyayîşê ey cayî dano. Wezîfeyê eslî yê ney suffiksî no yo la ez vana qey istîsnayî zî estî. Misal hetê ma Çewlig de çekuyê "darbıj, surij, germij, bertij"î est î. Hele çekuya bertijî sareyê mi zaf kerdbi têmîyana, eceba no suffiks qey eşîran zî şuxuliyeno yan nêşexulîyeno, Kavarij, Azij, Zikteyij tîya de suffîks ameyo nameyê eşirî ser o yan ameyo nameyê cayî ser o? Welhasilî kelam nê îstîsnayî bibî zî ez zî sey şima fikirîyena.

    Tirkî ser ra mûsnayiş/mûsayişê Zazakî xeterêk o la xeterêko pîl bi tirkî fikirîyayîş bi kirdkî nuştiş o la çi heyfo ke na mesela de teba ma dest ra nêyeno, ma asîmîle benî.

    YanıtlaSil
  2. Min nêvet ke ti kam ê, la zaf eşkera yo ke ti ehlê minaqeşeyê maqulî yê. Coka ez bi şiroveyê to memnûn biya. Çimkî, meseleyê ziwanî ancax bi enê tewir minaqeşeyan zelal bibê.
    Derheqê ziwanî de yew vajo “Mi sereyê xwu ser o dejnayo, ez çi vana, o yo!” û fikrê xwu sey qanûnî ferz bikero, tayê kesî zî xwu sey bende bivînê û eskerkî korkorane qebûl bikerê û vernîya minaqeşeyî bigêrê, raşt nîyo.
    Kelîmeyê ke to dayê de mi “darbij” nêşinawito, ez vana qey ti “derbice” ra vanê, yanî cayo ke derbe ginaya piro. Eger qesdê to “derbice” bo, ena çeku yena manaya “birîndar”î, eleqeyê xwu bi sufîksê “-ij”î çinê yo.
    Ancî, mi çekuya “surij” zî nêşinawita. Ma het, çekuya “sûrincî/sûrikî” esta, manaya “kızamık”ê Tirkî de ya. Gelo şima het çekuya “sûrincî” biya “sûrij”? Eke ena bo, ancî eleqeyê xwu bi sufîksê “-ij”î çinê yo.
    Labelê ma het çekuyu “germij” esta, yew nêweşîya posteyî ya, gama ke germî ver poste beno sûr û tede pizrikê qijekî virazîyenê, vanê “Germij veto.”La ez nika nêzana gelo eno sufîksê “-ij”î ke tiya de yo, eynî o sûfîks o ke aîdîyet virazeno yan nê. Ez vana o nîyo.
    Derheqê eşîran de zî, ez enê vajî. Ma het zî vanê Kavarij, Azij, Zikteyij labelê mi nêdîyo kesî vato Bêrtij. Ma het vanê “Bêrtî”. Mesela, vanê “Eşîra Bêrtî”, vanê “Eno mêrik Bêrtî yo.” Û ma het, gama ke vanê “Azij, Kavarij, Zikteyij” zî, qesdê înan yan dewe yan zî mintîqe yo. Mesela, Diyarbekir de yew merdim esto, nameyê ey “Mela Mihemed”, Kavar ra yo, coka bi kilmekî ci ra vanê “Kavarî”. Şiîrî nûştê. Dîwanê xwu ser o nameyê xwu sey “Mela Mehemedê Kavarî” nuşto.
    Xulase, çiyo ke ez derheqê ziwanî de nusnena, nîno a mana ke mi çi vato sey min o. Ez esla wina îdîa nêkena. Eger ez yew çiyo xelet vajî, tavilî qebûl kena û fikrê xwu revîze kena. Mi rê çiyo muhîm o yo ke ma ziwanê xwu ser o bişixulîyê û bi hawayêko medenî minaqeşe bikerê.

    YanıtlaSil
  3. Merheba

    Ez verî ina vacî qet nîyetê mi minaqeşekerdiş nêbi û nîyo zî. Mi şîroveyê xo de va ez zî sey şima fikiryena la mi gore îstîsnayî est î. Ez wendoxêk a, wendoxê şima ya, dûrî ra şima wanena, nuşteyanê şima ra zaf hes kena, tehmê Kirdkî tede esto. Wexta ku ez laptopê xo akerî ez ewîl ewnîyena blogê şima û zazaki.net. Nuştişê yew kelimeyî de şikê mi bibo ez zazaki.net de cigêrayîş kena.

    Misalê ke mi dayê, pêro bi sufîksê “-ij, -ic” qedîyenî mi gore. Eke fikrê şima eksê ney îdîayê min o şima ganî îzehê nê sufîksan bikerî. Nê sufîksî çi yê, ça ra ameyî, sewbîna numûneyî est î?

    Çekuya “Bertij” Çewlîg de şuxulîyena, heta ez google de cigêraya mi dî ke Dêrsîm de zî şuxulîyena, yew Dêrsîmijî yew belgesel viraşto namayê ey Bertij o. Reyna çekuya “germij” de xo bi eşkera yo tîya de “-ij” esto. Eke şima vanî in “-ij” o “-ij” nîyo şima ganî sewbîna numûneyan bidî. Belê çekuya surijî yena manaya surincî û kızamıkê Tirkî. Texmînê mi surij û surincî eynî yê. Eslê çekuye “sur-ic” o, fekê ma de bîyo “sur-ij” fekê şima de bîyo “sur-inc”. Dima sur-inc sufîkê “î” girewto bîyo “surincî” sey “sur>surik>surikî”. Kirdkî de tayê çekuyê ke bi vengê “c” qedîyenî, vengê “n” yeno keweno vernîyê ney “c”yan. Misal: pîç>pînc, alic>alinc, paçe>pance, paç>panc(punc). Reyna çekuya “derbic” de kok “derb” o û “-ic” ameyo ci. Eke şima nê îzehan qebul nêkenî ez şima ra îzeh wazena. Mi vernî de va, ez peynî de zî vana ez sey şima fikirîyena, qet nîyetê mi minaqeşekerdiş nêbi û ez şima ra zaf hes kena. Silam û hurmet kena.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ez akerde vajî, eno uslûbê to exlaqî û medenî nîyo!
      1.Ti xwu eşkera nêkenê, xwu nimnenê. Eno exlaq, medenîyet û nezaket ra teber o.
      2.Ti bi raweya fermanî (emir kipi) vanê “şima ganî îzehê nê sufîksan bikerî”, “şima ganî sewbîna numûneyan bidî” yanî “yapmalısın/etmelisin!” Ancî ti vanê “Eke şima nê îzehan qebul nêkenî ez şima ra îzeh wazena.” Zaf eyb!
      3.Ti zaf akerde minaqeşe kenê la ti vanê “Ez verî ina vacî qet nîyetê mi minaqeşekerdiş nêbi û nîyo zî”, “qet nîyetê mi minaqeşekerdiş nêbi” Êêê, eno çi yo?
      Verî nameyê xwu binusne, xwu bide şinasnayiş, ez bizanî ti kam ê, hema emir bike bimbarek.
      Ez mecbûr nîya kesî yan to îqna bikerî. Zafê çiyê ke to nuştê zî xelet ê. Mesela, ti vanê “Eslê çekuye ‘sur-ic’ o” labelê raşt nîyo, çimkî eslê çeku “sûrike/sûrince (m)” yo, eke zafî bê, a game benê “sûrikî/sûrincî”. Eno sufûksê “-inc, -e” ke tiya esto, beno ke tu eleqeyê xwu bi “-ic/j/z” çinê bo!
      Ti vanê “Kirdkî de tayê çekuyê ke bi vengê ‘c’ qedîyenî, vengê ‘n’ yeno keweno vernîyê ney ‘c’yan. Misal: pîç>pînc, alic>alinc, paçe>pance, paç>panc(punc).” Meselaya vengê “n” vengê “c” nîya, zaf çekuyanê bînan de zî eno qeyde vengê “n” esto. Mesela, ma bi xwu nêvanê “pak” ma vanê “pank”, ma vanê “gunde (yumak)” ma nêvanê “gude”, ma vanê “genim” la êyê ke vanê “gendim” zî estê, ma vanê “zerence” la tayê vanê “zerece”. Ancî, ma vanê “silo” la mi dîyo zaf cayan de vanê “silond”. Yanî meselaya kewtişê vengê “n” eleqeyê xwu bi vengê “c/j/z” nîyo.
      Ez to ra vajî se?

      Sil
  4. Gereka ma enê zî vajê ke Kirdî de aîdîyet tenya bi sufîksê “-ij” nêbeno, eynî wext de sey Kurmancî bi sufîksê “-î” zî beno. Mi şiroveyo verîn de behsê Mela Mehemedê Kavarî kerdbi, nika ez nameyê Mela Ehmedê Cewzî (1917-2000) zî îlawe kena. Çimkî eno alim zî kird o, dewa Hênî Cewze ra yo, la nameyê xwu bi sufîksê “-î” yanî neke sey Cewzij, sey Cewzî îfade kerdo.
    ______________
    Çime: https://www.biyografya.com/biyografi/9836

    YanıtlaSil

Yorum Gönder