Eksî

Yew babî û laj benê. Babî çi vano, laj tam eksê ci keno. Mesela, eke babî vajo “Lajê mi, ronişe.” Laj wurzeno payanî. Eke vajo “Lawo, wurze xwu ser!” Laj nişeno ro.

Babî ewnîyeno ke laj her çî tam eksê ci keno, êdî o zî eksê ci vano. Mesela, eke bi lajê xwu karêk bido kerdiş, vano “Ewro arişê ma mebe arêye de metehne û meyare.” Tabî laj eksê vateyê babîyê xwu keno, şino ariş beno arêye de tehneno, ardanê xwu gêno ano keye.

Ma vajin, babî wazeno lajê ci şiro paleyî bikero, vano “Lawo, ewro xwu rê keye de rakuwe, vaşturî megêre meşo filan hêga de hetanî şan paleyî meke.” Laj tam eksê vatşişê babîyê xwu keno, vaşturîya xwu gêno şino, serê sibayî ra hetanî şan paleyî keno.

Kar û halê babî û pî bi eno qeyde yo, emrê xwu bi eno hawa viyarnenê. Êdî babî beno extîyar, hêz ra keweno.

Rojêk babî lajê xwu ra vano “Lawo ez şina filan dewe, ti mi dir meye.” Laj ancî eksê babîyê xwu keno, tedir şino. Serê rayirê înan de yew çemo pîl esto. Wesar o, variş zêde yo, vewre helîyena, awe zaf a. Çem wurişto, biyo har, xumexum kewta ser. Babî lajê xwu ra vano “Lajê mi, awa çemî zêde ya, ez nêeşkena şirî wever. Ti mi meke paştîya xwu û meviyarne mebe wever.”

Tabî laj sey her wextî tam eksê ci keno, babîyê xwu keno xwu paştî û dano awe ro. Tam şinê miyanê çemî. Awe pêl dana heta miyaneyê lajî yena. Babî ewnîyeno awe ra, dewxa ci şina, terseno. Vano “Lawo destanê xwu pît meşidêne, ez paştîya to ra bikewî war.”

Laj vano “Bawo, ez to ra çiyêk vajî?” Babî vano “Vaje.” Vano “Bawo, mi emrê xwu de caran xebera to nêkerde, tim eksê to kerd. La ez do nika xebera to bikerî.” Û destanê xwu keno sist, babî paştîya ci ra semitîyeno keweno miyanê awa royî, awe de şino.

Şanso xirab, laj emrê xwu de tenya yew rey xebera babîyê xwu keno la o zî cayo tewr bêkeys de keno.